Montagnana
Dumą MONTAGNANY, położonej piętnaście minut jazdy pociągiem od Este, są średniowieczne mury obronne, wzniesione przez wszędobylskiego Ezzelina da Romano, który w 1242 r. praktycznie zrównał miasto z ziemią. Mury, mające prawie dwa kilometry obwodu i dwadzieścia cztery wielokątne wieże, należą do najpiękniejszych średniowiecznych fortyfikacji w kraju.
W murach przebito bramy wychodzące na cztery strony świata, a wjazd do miasta od wschodu i zachodu dodatkowo utrudniały twierdze. Bramy wschodniej (Porta Padova) broni Castello di San Zeno, wzniesiony przez Ezzelina w 1242 r. W pobliskim Museo Civico e Archeologico wystawiane są znaleziska archeologiczne z okolic miasta (wt.-pt. 10.00-12.00 i 16.00-18.00, sb. 9.00-12.00 i 15.00-18.00, nd. 16.00-19.00; 1000 L; do lat 18 wstęp wolny). Rocca degli Alberi, od strony zachodniej, to twierdza wybudowana w 1362 r. przez Carraresiego dla kontroli dróg z Mantui i Werony.
Centrum Montagnany stanowi Piazza Vittorio Emanuele, zdominowana przez późnogotycką Duomo; obraz ołtarzowy Paola Veronese, Przemienienie, jest mniej interesujący niż olbrzymie anonimowe malowidło Bitwa pod Lepanto, znajdujące się po lewej stronie od wejścia statki i ich konfiguracja w bitwie są ponoć przedstawione z naturalistyczną dokładnością.
Biuro AAST przy placu Wiktora Emanuela (codz. 10.00-12.00 i 16.30-19.00) jest bardzo pomocne. Z noclegów najlepiej zdecydować się na Locanda Baraldo przy via San Zeno (0429/81673), z dwójkami po 25000 L. Doskonałe schronisko młodzieżowe zajmuje Rocca degli Alberi (IV-poł. X; recepcja 15.00-23.00; w 0429/81076); cena wynosi 7000 L za noc, a legitymację IYHF można sobie wyrobić na miejscu. W wielu hotelach w mieście są restauracje; najtańszy posiłek można zjeść w Pizzeria al Palio przy Piazza Trieste.
W pierwszą niedzielę września w Montagnanie odbywa się palio — ubogi krewny kostiumowych wyścigów w Sienie, lecz organizowany z prawdziwym entuzjazmem, a dzień wieńczy pokaz sztucznych ogni.
Rovigo i dalej
ROVIGO jest stolicą żyznej i często zalewanej powodziami strefy pomiędzy Adygą i Padem, zwanej Polesine (albo Małą Mezopotamią). Pociągi z Wenecji do Ferrary i Bolonii zatrzymują się tu co godzinę i przecinają z inną linią biegnącą ze wschodu na zachód, i chyba jedyną przyczyną, dla której można by tu przyjechać, jest przesiadka. Jednakże czekając na połączenie warto zajrzeć do paru miejsc. Plany miasta można dostać w biurze EPT przy via J. H. Dunant 10, na prawo od Corso del Popolo po wyjściu z dworca.
W Pinacoteca dei Concordi przy Piazza Vittore Emanuele (pn.-pt. 10.00-12.00 i 16.00-18.30, sb. 10.00-12.00; wstęp wolny) wystawione są — zresztą nie najlepiej — dzieła wybitnych artystów z Veneto: Palmy il Vecchio, Giambattisty Piazzetta i Rosalby Camera. Idąc mniej więcej piętnaście minut w tym samym kierunku, przy Piazza San Bartolomeo, dojdziesz do głównego instytutu archeologicznego regionu, Museo Civico delle Cwilita in Polesine. Jest to raczej zbieranina zabytków wykopanych przez naukowców niż usystematyzowany zbiór, lecz komentarz oprowadzających pracowników muzeum rekompensuje niezbyt ciekawą ekspozycję.
Fratta Polesine
Na wyprawę do FRATTA POLESINE, 18 km na południowy zachód od Rovigo, powinni się wybrać zagorzali miłośnicy budowli Palladia. Villa Badoer (godziny otwarcia do sprawdzenia w EPT w Rovigo), zaprojektowana w latach sześćdziesiątych XVI w., należy do najbardziej wymownych popisów architektonicznej retoryki, z charakterystycznymi krętymi kolumnadami łączącymi opatrzony portykiem dom z zabudowaniami gospodarczymi z boku. Nie zachowało się nic z oryginalnego wyposażenia, lecz konserwatorzy odkryli w willi groteskowe freski z XVI w.
Adria i delta Padu
Z Rovigo co parę godzin odjeżdżają w kierunku wschodnim pociągi do delty Padu i do Chioggia. Z Adrii, portu, od którego pochodzi nazwa Morza Adriatyckiego, pozostało jedynie ospałe miasto, liczące 20 000 mieszkańców.
Obecnie — na skutek silnego zamulenia laguny — usytuowane jest ono nad dopływem Padu, jakieś 25 km w głąb lądu. Jedyne atrakcje to Museo Archeologici na Piazzale degli Etruschi, gdzie znajdują się zbiory wykopalisk greckich i etruskich z okresu, gdy Adria była ważnym portem (codz. 9.00-13.00 i 15.00-18.00).
Deltę Padu trudno naprawdę zwiedzić bez własnego samochodu, choć w PORTO TOLLE jest wypożyczalnia rowerów Vittorio Cacciatori — dokąd można dotrzeć autobusem z LOREO, kilka stacji kolejowych za Adrią. W Cacciatori można również wypożyczyć kanadyjkę, a łatwiejszą metodą poznania wód i wysepek delty jest półdniowa wycieczka statkiem z Porto Tolle lub TAGLIO DI PO za 10 000 L od osoby — doskonała możliwość obserwacji ptactwa wodnego i innych ptaków na obszarach rezerwatu przyrody, jakim jest delta. Kąpieliska na tym terenie utrzymane są w ostatnich latach o wiele lepiej i czyściej, lecz w górnym biegu zanieczyszczenie Padu jest nadal silne i do Adriatyku trafiają połacie obrzydliwych alg.