Od Parmy do Piacenzy
Via Emilia biegnie dalej na zachód od Parmy przez liczne małe miasteczka, które jednak najczęściej sprowadzają się do szpaleru sklepów i przydrożnych kawiarń. Pierwszą większą miejscowością jest FIDENZA, z katedrą w stylu lombardzko-romańskim o bogato zdobionej fasadzie wykonanej przez naśladowców parmeńskiego mistrza, Antelamiego. Była to pierwotnie kolonia rzymska, znana przez wieki jako Borgo San Donnino, dopóki Mussolini nie przywrócił w 1927 r. nazwy rzymskiej we włoskim brzmieniu.
Na północ stąd rozciąga się bassa (płaski, niski obszar, gdzie Bertolucci zrealizował film 1900), przecinana rowami odwadniającymi i nieogrodzonymi polami zboża i kukurydzy, buraków cukrowych i winorośli. Latem panuje tu straszliwy skwar i niemal absolutna cisza, i choć bassa odznacza się swego rodzaju pięknem, powszechnie uważana jest za obszar, który ogląda się jedynie w przejeździe. Miasteczka i wsie regionu są spokojne i raczej niczym się nie wyróżniają. Do SORAGNA warto zajechać w drugą niedzielę maja na Giostra dei nasi (Festiwal nosów). W miejscowości FONTANELLATO, kilka kilometrów na północny wschód od Fidenzy, znajdował się obóz, w którym więziony był Erie Newby. Nad rynkiem miasteczka dominuje Rocca San Vitale (latem wt.-nd. 10.00-12.30 i 15.30-19.00; zimą wt.-ndz. 9.30-12.30 i 15.00-18.00; 2000 L), XV-wieczny okolony fosą zamek, gdzie do wybuchu wojny mieszkał ród Sanvitale. Wewnątrz jest trochę starych mebli i fresk pędzla Parmigianina.
W położonym dalej na północ BUSSETO mieszkał Giuseppe Verdi; jest to niewielkie, lecz atrakcyjne miasto warowne, a nieliczne pamiątki po XIX-wiecznym kompozytorze można znaleźć w Museo Civico. Więcej rzeczy związanych z Verdim znajduje się w pobliskiej miejscowości LE RONCOLE, miejscu urodzin kompozytora, gdzie rozwinął się cały przemysł pamiątkarski, a latem odbywają się regularne przedstawienia operowe. Willa Verdiego, kilka kilometrów za Busseto, w SANT’AGATAN DI VILLANOVA, jest otwarta dla wycieczek z przewodnikiem (V-X 9.30-12.00 i 15.00-19.00); znajduje się w niej imitacja pokoju hotelowego w Mediolanie, gdzie zmarł.
Na południe od Via Emilia przywiązuje się równie dużą wagę do dobrego jedzenia i zabaw co i w pozostałej części prowincji: roi się więc tutaj od lokalnych festiwali, których przedmiotem są sery, jagody, orzechy czy grzyby, i wszyscy mieszkańcy miasteczka schodzą się na wielką ucztę. Warto wybrać się na Rodeo del Maiale (festa świń) w NOCETO, który zwykle odbywa się w drugą niedzielę lipca, lecz lepiej sprawdzić to w biurze turystycznym w Parmie.
Podróżując samochodem warto pokręcić się po okolicy, a do SALSOMAG-GIORE TERME, 9 km od Fidenzy, można z łatwością dotrzeć autobusem. Jest to znane uzdrowisko, dokąd zjeżdżają mieszkańcy regionu w celu odtrucia organizmu w tutejszych zdrojach siarczanych. Można do nich dołączyć w przykrytej kopułą piscina thermale na via Valentini (w 0524/79495). Pełnej kuracji można się poddać albo w bajecznych secesyjnych Terme Berzieri (latem otwarte dla wszystkich) w centrum miasta lub w mniej romantycznych Terme Zoja. Niektóre większe hotele również oferują kuracje. Jest gdzie przenocować, choć raczej nie ma powodu, gdyż — jak się można spodziewać — miejscowość jest dość letargiczna; jeśli jednak zdecydujesz się zostać tu na noc, informacje można uzyskać w AAST przy viale Romagnosi 7, koło Piazza del Popolo.
Położone dalej w głąb wzgórz CASTEL ARQUATO to małe miasto z pięknym średniowiecznym placem, przylepione do zbocza góry nad doliną rzeki Ardy. Droga wiedzie stąd dalej na południe, przez LUGAGNANO, nad brzegiem Ardy pośród niewysokich wzgórz do BARDI, nad którym króluje wieńczący skałę krasową XI-wieczny zamek (codz. VI-IX, w pozostałych okresach godziny otwarcia ograniczone; 1 autobus dziennie z Parmy).
W Lugagnano zjeżdża się na bardziej strome, węższe drogi prowadzące do miasta VELLEIA — 5 km na zachód od RUSTIGAZZO (4 autobusy dziennie z Piacenzy) — gdzie znajdują się pozostałości z czasów rzymskich, wykopane w XVIII stuleciu. Velleia była stolicą olbrzymich górskich terenów, zasiedlonych przez pierwszych pięć stuleci naszej ery i nazwanych od plemienia liguryjskiego, które przyciągnęły tu źródła solne. Droga wiedzie dalej na południe przez lasy bukowe do pasma gór — Apennino Piacentino — rozciągającego się od BOBBIO aż po BORGO.
Jadąc niewiele ponad godzinę autobusem z Piacenzy dojechać można do małego miasta BOBBIO, dawnego górskiego schronienia św. Kolumba, który mieszkał tu aż do śmierci. Jego grób znajduje się w opactwie, które założył w VII stuleciu i które od tego czasu wielokrotnie przebudowywano. Pielgrzymi przybywali tu udając się do Rzymu — szlak prowadził z VARZI w Lombardii przez PASSO DEL PENICE w dół, do BOBBIO. Jest kilka interesujących szlaków górskich na północ od Passo del Penice, lecz sama Monte Penice ozdobiona jest wielkim przekaźnikiem stacji RAI i zatłoczona turystami. Na dwóch mapach publikowanych przez EPT w Bolonii, obejmujących Apennino Piacentino — Dal Passo del Mercatello al Passo dello Zovallo, zaznaczone są szlaki, kąty nachylenia i schroniska.