Wycieczki statkiem. Od marca do września parowiec Dionea pruje fale wzdłuż wybrzeża istryjskiego, pomiędzy Grado na północy a Pula na południu. Szczegóły w biurze podróży AGEMAR, Piazza Duca degli Abruzzi la (»040/69021). Polecamy jednodniową wycieczkę Dioneą ze względu na najlepsze widoki miasta. Można również codziennie popłynąć do Zadaru i Splitu w Jugosławii, a od lipca do września trzy razy w miesiącu do Durazzo w Albanii. Szczegóły również w AGEM AR.
Wydarzenia kulturalne. Latem w miejscowości Muggia odbywa się międzynarodowy festiwal teatralny, a w zamku San Giusto organizowane są cykle koncertów. W operze Verdi grane są w sezonie letnim przedstawienia. Festa dell’Unita trwa od końca lipca do połowy sierpnia — program można sprawdzić w II Piccolo, dzienniku triesteńskim, gdzie powinny być również szczegóły na temat festiwali w miejscowościach Carso (patrz niżej).
Okolice Triestu
Carso to włoska nazwa wapiennego pogórza, wyrastającego z weneckich nizin na południe od Monfalcone i przechodzącego w płaskowyż Istrii. W wyniku zmian granic większość Carso znalazła się na terytorium byłej Jugosławii (jego słoweńska nazwa brzmi Kras), lecz nawet wąski pas tej ziemi we Włoszech, za Triestem, jest pod względem geologicznym, botanicznym i społecznym odmienny od reszty kraju.
Jak we wszystkich krainach wapiennych, w Carso panują surowe warunki; latem ziemie są spalone, zimą czasem pokryte śniegiem. Powierzchnia regionu poprzecinana jest rozpadlinami, podmywana strumieniami, które nieraz przez dziesiątki kilometrów płyną pod ziemią, a gdzieniegdzie — na przykład koło Aurisiny
— można znaleźć okopy z pierwszej wojny światowej. Smętne miejscowości złożone z domów o grubych ścianach wydają się uginać pod naporem bora, północ-no-wschodniego wiatru, który smaga te obszary o wszystkich porach roku. (Przy jego większym natężeniu wzdłuż bardziej stromych ulic Triestu rozciąga się liny).
Z Triestu jeżdżą do Carso liczne autobusy — nr. 42, 43, 44, 45 i 46. Zwiedzanie regionu najlepiej rozpocząć od BORGO GROTTA GIGANTE, które chlubi się największą dostępną grotą na świecie, głęboką na 107, a szeroką na 208 metrów (zwiedzanie z przewodnikiem IV-X co pół godziny; XI III co godzinę). Niezależnie od temperatury na zewnątrz, wewnątrz jest zawsze około 11 lub 12°C, więc trzeba
zabrać coś do narzucenia na siebie. W pobliżu groty znajduje się Papi Sport, jedyna wypożyczalnia rowerów w okolicy, pożyteczna w przypadku braku samochodu. Do Borgo można wygodnie pojechać tranvia (tramwajem linowym) z Piazza Oberdan do OPICINA, a następnie autobusem nr 45. Tranvia kursuje co dwadzieścia minut od 7.30 do 20.00.
Można zalecić dwie trasy spacerowe opodal miasta, na które potrzeba poświęcić co najmniej pół dnia. Strada Vicentina (lub Napoleonica) liczy około trzech kilometrów i wije się wokół wzgórza nad miastem, pomiędzy Obelisco (poniżej Opicina) a wioską BORGO NAZARIO (koło PROSECCO). Jest to widokowy, niemęczący szlak, częściowo pośród drzew, częściowo w cieniu niemal pionowych skał wapiennych. Dojazd jest najprostszy w świecie: Obelisco to przystanek tranvia, a na Brogo Nazario wychodzi via San Nazario, przy której zatrzymują się autobusy nr 42 i 45 zmierzające do dworca w Trieście.
Druga trasa, przez Val Rosandra, jest zupełnie inna. Ta dolina wapiennych klifów i sumaków stanowi poletko ćwiczebne skałkowców. Jedzie się autobusem nr 40 do SAN DORLIGO DELLA VALLE, a następnie ku wzgórzom idzie drogą odchodzącą od placu po drugiej stronie. Po mniej więcej kilometrze murawa przechodzi w dróżkę graniczącą z prawej strony z rzymskim akweduktem. Po pół godzinie widać kościółek Santa Maria in Siaris na wysokiej skale po prawej. Dalej jest wodospad, a następnie maleńka wioska BOTTEZZA, ostatnie osiedle ludzkie przed granicą z byłą Jugosławią.