Padwa (Padova)
PADWA została w dużym stopniu odbudowana po zniszczeniach wojennych, a otaczają ją przedmieścia przemysłowe, którym zawdzięcza rolę głównego ośrodka gospodarczego Veneto. Toteż zrazu nie robi wrażenia miejsca najbardziej pociągającego w północnych Włoszech. Należy jednak do najstarszych miast, które pełne jest rozlicznych świadectw swego sędziwego rodowodu.
Od 45 r. p.n.e. Padwa była rzymskim municipium i kwitła aż do najazdów barbarzyńców, po których na początku VII w. nastąpiła inwazja Longobardów. Odrodzenie następowało powoli, lecz w połowie XII w. Padwa stała się wolną komuną i ponownie zaczęła prosperować. W 1221 r. założono tu uniwersytet, a dziesięć lat później, po śmierci św. Antoniego i sprowadzeniu do Padwy jego zwłok, miasto stało się celem pielgrzymek.
W 1337 r. kontrolę nad miastem przejęli Carraresi (ród Da Carrara). Na okres ich dominacji datuje się świetność kulturalna Padwy — przebywali tu m.in. Giotto, Dante i Petrarka—lecz ambicje rodu doprowadziły do konfliktu z Wenecją i w 1405 r. miasto utraciło niepodległość na rzecz sąsiedniej republiki. Choć politycznie unicestwiona, Padwa pozostała ośrodkiem artystycznym i intelektualnym: pracowali tu Donatello i Mantegna, a w XVII w. Galileusz prowadził badania na tutejszym uniwersytecie, którego wydział medyczny zaliczał się do najambitniejszych w Europie. Wraz z upadkiem Republiki Weneckiej miasto przeszło w ręce Napoleona, który przekazał je Austriakom, pod których władzą Padwa znajdowała się aż po aneksję włoską w 1866 r.
Informacja i noclegi
Główne biuro APT znajduje się na dworcu kolejowym (pn.-sb. 8.00-20.00, nd. 8.00-12.00), a inny oddział — kilkaset metrów dalej, na dworcu autobusowym przy Piazzale Boschetti. Oba biura mają długie wykazy jednogwiazdkowych hoteli z jedynkami od 15 000 L i dwójkami od 24 000 L; kilka niedrogich miejsc jest przy via Papafrava. Jeszcze kilka lat temu o wiele prościej było znaleźć niedrogi pokój w Padwie niż w Wenecji; średnia cena jest tu nadal niższa, lecz z wolnymi miejscami może być problem, gdyż coraz więcej ludzi wykorzystuje Padwę jako bazę do zwiedzania zatłoczonego sąsiada. W szczycie sezonu należy być gotowym na długie poszukiwania.
W okresie letnim oferują także swoje pokoje dwa „domy wakacyjne”: Antonianum, przy via Donatello 24 (15 VII-30 IX; 049/651444), gdzie cena wynosi 12 000 L od osoby, oraz Dom Misyjny Werbistów, via Forcellini 172 (1 VII-30 IX; 049/754411).
Nocleg w schronisku młodzieżowym przy via A. Aleardi 30 (049/8752219) kosztuje 9500 L łącznie ze śniadaniem. Najbliższy kemping znajduje się w Montegrotto Terme (Strada Romana Aponese 104; 049/793400), dokąd można dojechać w piętnaście minut jednym z licznych pociągów; jest to bardzo dobry kemping z basenem i łaźniami.
Miasto
Od dworca kolejowego prowadzą do centrum Corso del Popolo i Corso Garibaldi, ciągnąc się przez lukę w renesansowych murach miasta, obok Cappella degli Scrovegni i Museo Civico (latem wt.-nd. 9.00-19.00; zimą wt.-nd. 9.00-17.30; bilet łączony 5000 L). Freski Giotta w Scrovegni są dla wielu ludzi głównym celem przyjazdu do Padwy, toteż jest tu niemal zawsze tłoczno.
Budowę kaplicy ufundował w 1303 r. Enrico Scrovegni jako zadośćuczynienie za lichwiarstwo ojca, które było tak barbarzyńskie, że po śmierci odmówiono mu chrześcijańskiego pochówku. Gdy tylko postawiono ściany, Giotto otrzymał zlecenie pokrycia ich scenami z życia Maryi, żywota Jezusa oraz Męki Pańskiej; gotowy cykl, zaaranżowany w trzy zwarte poziomy i namalowany na tle nasyconego błękitu, jest jednym z najwyższych osiągnięć sztuki europejskiej. Widać tu, jak wielką wagę przywiązywał Giotto do wewnętrznej natury swych postaci, co na owe czasy było nowatorskie; zwróć uwagę na wymianę spojrzeń między pasterzami na fresku Przybycie Joachima, na Spotkanie Joachima i Anny przy Złotej Bramie i Nawiedzenie św. Elżbiety.
Pod głównymi malowidłami ukazane są w ludzkiej postaci (z reguły kobiecej) cnoty i występki, a ponad drzwiami widnieje Sąd Ostateczny, z rzekami ognia płynącymi od Boga ku piekłu. Tuż nad drzwiami znajduje się portret Scrovegniego ofiarującego kaplicę Panu; jego grób umieszczony jest w drugim końcu kaplicy, za ołtarzem ozdobionym posągami dłuta Giovanniego Pisano.
Niedawno otwarte Museo Civico zawiera część zbiorów miejskich. Niestety większość obrazów jest nadal wystawiana koło bazyliki, natomiast tu można oglądać nieciekawe zbiory znalezisk archeologicznych, na ogół kiepskie malowidła i rzeźby z XIX w. oraz wybór monet, medali i innych wyrobów metalowych. Zaletą muzeum jest informacja na temat wydarzeń kulturalnych w Padwie.