Przyjeżdżając do Wenecji po raz pierwszy przywozisz z sobą cały bagaż oczekiwań, z których wiele się spełnia. Wszystkie fotografie Palazzo Ducale, bazyliki San Marco, Piazza San Marco (znanego po prostu jako „Piazza”), mostu Rialto i pałaców nad Canal Grandę, które oglądało się do tej pory, są po prostu dokumentacją niezwykłej rzeczywistości. Wiele opowieści o mieście jest również zgodnych z prawdą. Wenecja pęka w szwach od turystów, których roczny napływ przekracza ponad dwustukrotnie liczbę jej mieszkańców. Kilka lat temu sytuacja stała się tak dramatyczna, że zakazano wstępu do miasta tym wszystkim, którzy nie zarezerwowali sobie zawczasu noclegów. Miasto jest też drogie: za cenę dobrego obiadu w jakiejkolwiek innej części Włoch, w Wenecji można dostać posiłek bardzo kiepski, a lokalni hotelarze bezwzględnie wykorzystują sytuację znacznej przewagi popytu nad podażą.
Jak tylko jednak zaczniesz zwiedzać miasto, każdy dzień przyniesie ci nowe niespodzianki. Oddalając się od Piazza wchodzi się w miejski pejzaż tak niezwykły, że nie można przejść więcej niż kilka metrów i nie napotkać czegoś interesującego. Ważniejsze zabytki, takie jak Scuola dł San Rocco, Accademia, Ca d’Oro, ogromny kościół I Frari i równie okazały San Zanipolo rozproszone są po całym mieście i nie znajdzie się właściwie parafii, której kościół nie miałby choćby jednego, godnego uwagi ołtarza lub detalu architektonicznego. Mimo że Wenecja potrafi być niebywale zatłoczona, poza najbliższą okolicą przyciągającego jak magnes, pełnego sprzedawców kiczowatych pamiątek placu św. Marka, można (zwłaszcza poza sezonem) znaleźć takie dzielnice miasta, w których będziesz praktycznie sam. W Wenecji da się żyć oszczędnie: oprócz słynnego Rialto odbywa się cała masa innych targów, gdzie można tanio robić zakupy, istnieją miejsca, gdzie można zjeść stosunkowo niedrogi obiad, można też znaleźć hotele, w których na nocleg nie trzeba wydawać majątku.
Turystyka nie jest jedynym źródłem dochodów prowincji Wenecja Euganejska. W jej granicach znajdują się jedne z najbardziej urodzajnych winnic, a po przeciwnej stronie Laguny Weneckiej, w Marghera, usytuowany jest największy kompleks przemysłowy w kraju. Turystyka jest tu jednak bardzo ważna i region ten dysponuje największą liczbą miejsc noclegowych we Włoszech. Poza Wenecją, ważniejszymi ośrodkami turystyki są Padwa i Werona, gdzie znajdują się arcydzieła malarskie Giotta, Donatella i Mantegny oraz wielka liczba wspaniałych budowli, pochodzących od czasów rzymskich do renesansu. Żadne z innych miast regionu nie może konkurować z bogactwem kulturowym tych dwóch dawnych rywali Wenecji, chociaż pomiędzy równinami Polesine na południu, a górami na północy istnieje wiele miejsc, które warte są nadłożenia drogi, np. miasto Palladia — Vicenza, twierdze Montagnana, Cittadella i Castelfranco, czy położone na wyżynie, sielankowe miasto Asolo.
Dla amatorów turystyki pieszej większość terenów Wenecji Euganejskiej może wydawać się monotonna: jest to nizina, którą przecinają tylko samotne wzgórza w okolicach Padwy i Vicenzy. Teren bardziej interesujący krajobrazowo leży na północy regionu, zwłaszcza w okolicy miejscowości Vittorio Veneto, gdzie wspaniale nadające się do wycieczek, zalesione zbocza wzgórz, przechodzą w dzikie przepaście wschodnich Dolomitów.