Wenecja -Rozrywka
Poza szczytem karnawału, Wenecja po zapadnięciu zmroku może wyglądać jak wymarła. Kalendarz imprez jest jednak często bardzo bogaty, a przewagę mają wydarzenia kulturalne. Program filmów i koncertów można znaleźć w Un Ospite di Venezia, natomiast imprezy spoza poważnego nurtu kultury ogłaszane są na plakatach.
Muzyka i teatr
Wenecja specjalizuje się w koncertach muzyki poważnej, a zespoły rockowe przyjeżdżają częściej do Padwy. Najbardziej eleganckimi salami koncertowymi dysponują: opera La Fenice (Campo S. Fantin, San Marco; 5210161; zamkn. VIII) i Teatro Goldoni (Calle Goldoni, San Marco; 5205422; kasy obydwu sal 9.30-12.30 i 16.00-18.00). La Fenice nie jest tak droga, jak inne opery, ale nie należy też do pierwszej dziesiątki europejskiej. Bilety kosztują od 15 OOOL wzwyż i wykupywane są bardzo szybko. Przedstawienia muzyczne w Goldoni są nieco rzadsze, a repertuar nie jest ściśle klasyczny i często organizuje się tu koncerty jazzowe.
Koncerty muzyki poważnej odbywają się także w Palazzo Prigione Yecchie, Scuola Grandę di San Giovanni Evangelista oraz w kościołach Santo Stefano, I Frari i La Pieta. Ponadto w Palazzo Labia nagrywane są dla państwowego radia koncerty, na które można zarezerwować sobie bezpłatne wejściówki (716666).
Niektóre bary goszczą również zespoły muzyczne, choć oczywiście muzyka przez nie prezentowana jest lżejsza i bardziej popularna. Należą do nich Paradiso Perduto (zwykle jazz), Ai Canottieri (żywa muzyka taneczna) i Da Codroma, których adresy podane są powyżej. Wstęp wolny, ale na czas występu wprowadza się podwyżkę cen drinków w barze, która przeznaczona jest na honorarium dla zespołu.
Dyskoteki
W centrum Wenecji amatorzy dyskoteki mogą pójść tylko w jedno miejsce, El Souk na Calle Corfu (dwie minuty od Accademii). 9.00-20.00 funkcjonuje tu „Pub American Bar“ (zamkn. sb. po południu i nd.), a 22.00-4.00 odbywa się dyskoteka (zamkn. nd.). Opłata za wstęp 14 OOOL (w tym pierwszy drink), ale wpuszczani są tu tylko ci, którzy spodobają się „bramkarzowi”. Jeśli ktoś nie lubi purpurowych dywanów i luster z przydymionego szkła, w Mestre i na Lido jest kilka innych, raczej pozbawionych wyrazu dyskotek.
Wystawy i Biennale
Poza wystawami organizowanymi przez muzea, w Wenecji jest wiele sal wystawowych, z których najbardziej energicznie działa Palazzo Grassi, będące własnością koncernu Fiata. Ponadto weneckie Biennale sztuki światowej, zorganizowane po raz pierwszy w 1895 r., odbywa się w lata parzyste od czerwca do września. Jego stała siedziba mieści się w Giardini Pubblici, gdzie znajdują się pawilony przeszło 40 krajów (największy z nich przeznaczony jest dla Włoch) oraz dodatkowy salon na międzynarodowe wystawy przeglądowe. Tę centralną część Biennale uzupełnia wystawa prac artystów młodszych i mniej uznanych, tzw. Operto, która jest często ciekawsza od wystawy głównej. Poszczególne ekspozycje Operto organizowane są w różnych miejscach w całym mieście, np. w magazynach solnych Zattere lub w Corderie w Arsenale. Ponadto Biennale towarzyszą (zwłaszcza na początku) nie związane z nim bezpośrednio występy, wystawy i ceremonie otwarcia różnych obiektów.
Bilet na całe Biennale kosztuje 10 OOOL, ale można także wykupić bilety na poszczególne jego części. Eksponaty z lat poprzednich oraz niebywała kolekcja broszur i katalogów z całego świata przechowywane są w archiwum w Palazzo Corner della Regina (w pobliżu Ca’Pesaro; wstęp wolny).
Święta
Wenecjanie z wielkim entuzjazmem obchodzą wiele świąt, które albo nie są obchodzone w innych częściach Włoch, albo celebruje się je tam z mniejszą wystawnością (np. carnevale). Mimo że przechodziły w historii przez różne okresy wzlotów i upadków, ich obecna forma nawiązuje ściśle do tradycji.
Carnevale
Wenecki carnevale odbywa się przez dziesięć dni poprzedzających początek Wielkiego Postu, a kończy w ostatki balem maskowym dla bogatych i tańcami na Piazza dla pozostałych. Odrodził się spontanicznie w latach siedemdziesiątych i po trzech latach zyskał poparcie władz lokalnych, które obecnie organizują różne konkursy i występy (szczegóły w biurze turystycznym w San Marco). Poza tym głównym motywem, którym skłania do uczestnictwa w carnevale, jest chęć pokazania się i zobaczenia innych. W ciągu dnia ludzie wkładają swoje kostiumy i idą na Piazza, by się sfotografować. Rodzice stroją swoje dzieci, a biznesmeni idą na zakupy w klasycznym ubiorze, który składa się z białej maski, czarnego płaszcza i trój-graniastego kapelusza. Wieczorem zgromadzenia przenoszą się na inne place, a ci, którzy wydali dosłownie setki tysięcy lirów na swoje kostiumy, siadają w oknach Floriana i pozują.
Maski są w sprzedaży przez cały rok, ale w czasie karnawału pojawiają się nowe sklepy z maskami i kostiumami, na Campo San Maurizio wyrasta zaś namiot, w którym organizowane są pokazy masek i można kupić różne ich wzory.
La Sensa
Uroczystość La Sensa odbywa się w maju, w pierwszą niedzielę po święcie Wniebowstąpienia, kiedy to doża brał udział w zaślubinach Wenecji z morzem. Rytuał ten ostatnio się odrodził, choć w formie raczej wymuszonej: burmistrz ze świtą dygnitarzy wsiadają na dzisiejszy odpowiednik Bucintoro (państwowa barka) i wypływają na Lido.
Bardziej interesujący jest organizowany tego samego dnia wyścig Vogalonga („długi spływ”). W tym 32-kilometrowym wyścigu z Bacino di San Marco na Burano i z powrotem może wziąć udział każdy rodzaj łodzi wiosłowej. Uczestnicy zjawiają się u wylotu Canal Grandę w godzinach 11.00-15.00.
Santa Maria della Salute
To starodawne święto, którego nazwa wywodzi się od kościoła Salute, odbywa się od chwili ustania niszczącej zarazy z lat 1630-31. Kościół został zbudowany w dowód wdzięczności za ocalenie od zarazy i odtąd co roku, 21 listopada, wenecjanie brali udział w procesji po moście pontonowym przez Canal Grandę dla wyrażenia dziękczynienia za zdrowie i wstawienia się do Maryi za chorymi przyjaciółmi i krewnymi. Jedynie wtedy można zobaczyć kościół tak, jak miał on wyglądać według planów jego architekta: drzwi główne są otwarte, a setki wiernych zgromadzone są wokół kościoła i na schodach.
La Festa del Redentore
Jest to inne święto poświęcone zarazie, tym razem tej z roku 1576. Obchodzi się je w trzecią niedzielę lipca w projektowanym przez Palladia kościele Redentore, który tak jak Salute został zbudowany z wdzięczności za ocalenie miasta. Ułożone w szereg łodzie tworzą most przez kanał Giudecca, którym wierni mogą przejść do kościoła.
W wigilię uroczystości, w sobotę wieczór, setki wenecjan organizują sobie piknik na wodzie, a akcentem finalnym tej nocy jest wielki pokaz sztucznych ogni, po którym, zgodnie ze zwyczajem, jedzie się na Lido oglądać wschód słońca.
Regata Storica
Coroczny pokaz siły i umiejętności gondolierów i innych doświadczonych wioślarzy, Regata Storica, odbywa się w pierwszą niedzielę września. Rozpoczyna się na Canal Grande wielką paradą bogato udekorowanych historycznych łodzi, których załogi, ubrane w dawne stroje, prezentują się miastu. Widzowie mają obowiązek kibicować poszczególnym uczestnikom regat i mogą nawet otrzymać chorągiewki w odpowiednich kolorach.
Festiwal filmowy
Wenecki festiwal filmowy odbywa się na Lido co roku w końcu sierpnia i na pocz. września. Biuro turystyczne oraz kina, w których pokazuje się filmy, Palazzo del Cinema (Lungomare G. Marconi) i Astra (Via Corfu), dysponują programem festiwalu już na kilka tygodni wcześniej. Bilety są ogólnie dostępne, ale trzeba stać po nie w kolejce w każdym dniu pokazu. Poza okresem festiwalu, Palazzo i Astra funkcjonują tak jak zwykłe komercyjne kina.