Wenecja – San Marco – Piazzetta
Otwarta przestrzeń pomiędzy San Marco a bulwarem nadbrzeżnym Molo, Piazzetta, była miejscem, gdzie przed oficjalnymi spotkaniami gromadzili się nieformalnie politycy na pozakulisowych broglio (intrygach). Naprzeciw Palazzo Ducale wznosi się powszechnie podziwiane, renesansowe arcydzieło Sansovina, Libreria San-soviniana (lub Biblioteca Marciana). W grudniu 1545 prace budowlane były już poważnie zaawansowane, gdy chwycił surowy mróz i duża część budynku zawaliła się, a architekta wsadzono na pewien czas do więzienia. Gmach ukończono dwadzieścia lat po śmierci Sansovina, w roku 1591.
Przez drzwi w loggii wchodzi się do części budynku zajętej przez Museo Archeologico (wt.-sb. 9.00-14.00, nd. 9.00-13.00; 2000L). W wielu miastach tak bogata kolekcja rzeźby greckiej i rzymskiej zasługiwałaby na entuzjastyczną rekomendację, ale w Wenecji wystarczy zostawić ją sobie na jakiś deszczowy dzień. Z biblioteką sąsiaduje zwrócony frontem ku morzu gmach Zecca (mennica), który wzniesiono w latach 1537-1545 na miejscu dawnej, XIII-wiecznej mennicy. Na początku XV wieku miasto było tak bogate, że waluta wenecka była nieodłączną częścią każdej europejskiej giełdy, a doża mógł z pewną słusznością nazywać Wenecję „panią całego chrześcijańskiego złota“.
Stojące na Piazzetta dwie kolumny zostały tu przywiezione ze wschodu pod koniec wieku XII. Trzecia kolumna, którą przywieziono tym samym transportem, wypadła z barki i nadal spoczywa gdzieś na dnie koło Mola. Na jednej z kolumn umieszczono figurę patrona Wenecji z okresu zależności od Bizancjum, św. Teodora, na drugiej zaś podobną do lwa św. Marka chimerę. Ponieważ między kolumnami odbywały się publiczne egzekucje, wykonywane na różnorakie sposoby, od prostego wieszania do palenia żywcem w pozycji głową w dół, zabobonni wenecjanie nadal unikają przechodzenia między nimi.
Niekiedy głowy świeżo zabitych złoczyńców umieszczano na znajdującym się po drugiej stronie Piazzetta, przy rogu bazyliki, porfirowym bloku, zwanym Pietra del Bando. Zasadniczo jednak bryła ta (i druga podobna na Rialto) przeznaczona była do proklamacji praw Republiki. Stojące obok dwa kwadratowe bloki zostały prawdopodobnie skradzione z Konstantynopola w czasie najbardziej haniebnego wydarzenia w historii Wenecji, czwartej krucjaty z roku 1204. Z wyprawy tej przywieziono o wiele więcej łupów, o czym można się przekonać zwiedzając katedrę św. Marka.