Werona
Ze swym bogactwem rzymskich zabytków i uliczek zabudowanych różowymi średniowiecznymi domami WERONA ma do zaoferowania więcej atrakcji niż wszystkie inne miasta w Veneto, z wyjątkiem samej Wenecji. Jednak, w przeciwieństwie do stolicy św. Marka, w Weronie nie rządzi przemysł turystyczny, jakkolwiek jest istotny dla lokalnej gospodarki. Werona jest największym miastem lądowym Veneto, a swój sukces gospodarczy zawdzięcza przede wszystkim usytuowaniu na przecięciu ważnych dróg z Niemiec i Austrii do Włoch centralnych, i z zachodu do Wenecji i Triestu.
Pierwotną osadę rzymską założono tu również ze względu na lokalizację na przecięciu szlaków handlowych z północy na południe i z zachodu na wschód. Po okresie upadku na skutek rozpadu cesarstwa rzymskiego nastąpił rozwój Werony za Ostrogotów, których zastąpili z kolei Frankowie — syn Karola Wielkiego, Pepin, zarządzał stąd swym królestwem. W XII w. Werona stała się komuną miejską, a w kolejnym stuleciu osiągnęła szczyty swej niezależności wraz ze wzrostem potęgi rodu Scaligeri. Ci bezwględni władcy byli zarazem energicznymi mecenasami sztuki i wiele najpiękniejszych budynków w mieście pochodzi ze stulecia ich panowania.
Po upadku tej dynastii nastąpił okres chaosu, aż wreszcie kontrolę nad miastem zyskał Gian Galeazzo Visconti z Mediolanu. W 1405 r. nastąpiło wchłonięcie Werony przez imperium weneckie i Wenecja sprawowała tu władzę aż do nadejścia Napoleona. Dzieje obu miast były od tego momentu zbliżone: obejmowały długi okres władzy Austriaków, zakończony zjednoczeniem Włoch w 1866 r.
Dojazd, informacja i noclegi
Ograniczenia w ruchu ulicznym powodują, że najsprawniej zwiedza się miasto pieszo, a centrum jest na tyle zwarte, że nie stanowi to wielkiej udręki. Jedyne autobusy, z których warto skorzystać, to numery 1 lub 8 (wieczorem 51 lub 58) z dworca kolejowego do Piazza Bra, centrum Werony; bilet należy kupić przed wejściem do autobusu, zaraz po wyjściu z dworca.
Główne biura EPT znajdują się przy via Dietro Anfiteatro 6 i Piazza delle Erbe 42 (oba pn.-sb. 9.00-12.30 i 15.30-18.30). Jest także małe biuro na dworcu kolejowym.
Noclegi
Locanda Catullo, via V. Catullo 1, tuż koło via Mazzini (•045/8002786), z dwójkami od 16 500 L, i Albergo Rosa, vicolo Raggiri 9, koło Piazza delle Erbe (•045/8005693), dwójki po 30000 L — to czyste i centralnie zlokalizowane hotele. Hotel Aurora, via Pellicciai 2 (• 045/594717), ma wiele pokojów wychodzących na Piazza delle Erbe, lecz ta przyjemność więcej kosztuje — od 40000 L za dwójkę.
Werońskie schronisko młodzieżowe, Ostello della Gioventu, przy Salita Fontana del Ferro 15 (• 045/590360), mieści się w pięknym starym budynku za Teatro Romano. Znajduje się tam sto łóżek, ale mimo przepełnienia można dostać nocleg, a cena wynosi 10000 L za noc łącznie ze śniadaniem. Najbliżej schroniska zatrzymuje się autobus nr 20, lecz jedzie tak okrężną trasą, że lepiej iść pieszo z centrum. Dość podobne są Casa del Giovane ,,Don Bosco”, via Provolo 16 (• 045/591300) i Casa della Giovane, via Pigna 7 (045/596880). To drugie schronisko jest prowadzone przez zakonnice i przeznaczone tylko dla kobiet; oba znajdują się w starej części miasta, obowiązuje tu cisza nocna o północy, a ceny kształtują się około 13 000 L za noc, bez śniadania.
Biwakowicze mogą skorzystać z dogodnie zlokalizowanych i sympatycznych letnich kempingów: Campeggio Castel San Pietro, za Teatro Romano, i małego pola namiotowego koło schroniska młodzieżowego.
Miasto
Idąc od dworca kolejowego, przechodzi się przez południową bramę Werony, Porta Nuova, i wychodzi na długie Corso Porta Nuova, które kończy się przy łukach obronnych poprzedzających Piazza Bra. Tu znajduje się najwspanialszy z rzymskich zabytków w Weronie, Arena; powstała w I w. n.e. i przetrwała w godnym podziwu stanie mimo trzęsienia ziemi w XII w., od którego zawaliły się wszystkie łuki zewnętrznej ściany z wyjątkiem czterech. Wnętrze (wt.-nd. 8.00-18.45; 3000 L; w niedziele i święta wstęp wolny) prawie nie zostało uszkodzone i dziś wystawiane są tu wielkie spektakle operowe, a dwadzieścia tysięcy widzów zajmuje miejsca dawnych kibiców igrzysk gladiatorskich. Pierwotnie Arena mierzyła 152 na 123 metry i nadal prezentuje się okazale, a dodatkową atrakcją jest wspaniała panorama miasta roztaczająca się z najwyższego z 44 rzędów siedzeń wykonanych z różowego marmuru.